اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در عشق تو هستی جهان حاصل ماست</p></div>
<div class="m2"><p>اشکال جهان زقصّهٔ مشکل ماست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هردم که یقین............................</p></div>
<div class="m2"><p>بی شک که د.......................است</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۰۶

شمارهٔ ۲۱

در عشق تو هستی جهان حاصل ماست
اشکال جهان زقصه مشکل ماست
هردم که یقین
بی شک که داست

هوش مصنوعی: این بیت‌ها به عشق و وجود جهان اشاره دارند. عشق، سرچشمه هستی و زیبایی‌های جهان است و تمامی مشکلات و دشواری‌ها ناشی از کمبود یقین و اطمینان در ماست. در واقع، عشق و یقین می‌توانند به حل مشکلات کمک کنند.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: در عشق تو، وجود و هستی ما به دست می‌آید و قالب‌های جهان نتیجه‌ی دشواری‌هایی است که ما تجربه می‌کنیم.

در عشق تو هستی جهان حاصل ماست

اشکال جهان زقصّهٔ مشکل ماست

هوش مصنوعی: هر لحظه که به یقین برسید، بی‌شک می‌دانید که دلیلی برای این یقین وجود دارد.

هردم که یقین............................

بی شک که د.......................است

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده