اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۱۸۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از قند و طبرزد ار فرو بارد آب</p></div>
<div class="m2"><p>بی چاشنی لبت کجا دارد آب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>لعل لب شیرین تو از غایت لطف</p></div>
<div class="m2"><p>بیم است که در دهان آب آرد آب</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۱۳

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۲۸

شمارهٔ ۱۸۲

از قند و طبرزد ار فرو بارد آب
بی چاشنی لبت کجا دارد آب
لعل لب شیرین تو از غایت لطف
بیم است که در دهان آب آرد آب

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و شیرینی لبان معشوق اشاره دارد و طعمی از قند و شکر را در خود دارد. شاعر می‌گوید که اگر در کنار لب‌های شیرین معشوق، آبی باشد، بی‌چاشنی آن لب‌ها (محبت و زیبایی) نمی‌تواند دلنشین باشد. همچنین نگران است که زیبایی و لطافت لبان معشوق، آب را نیز زایل کند و آن را به جای طعم شیرین تبدیل به آبی عادی کند. در کل، شعر بر اهمیت و تاثیر زیبایی لبان معشوق و عشق در زندگی تأکید دارد.

شمارهٔ ۱۸۰

شمارهٔ ۱۸۱

هوش مصنوعی: اگر آب شیرین و گوارایی از قند و شکر بریزد، اما چاشنی لبخندت در آن نباشد، آن آب هیچ ارزشی ندارد.

از قند و طبرزد ار فرو بارد آب

بی چاشنی لبت کجا دارد آب

هوش مصنوعی: زیبایی لب‌های شیرین تو به حدی است که ترس دارم مبادا این لب‌ها با آب تماس پیدا کنند و آنها را تحت تأثیر قرار دهند.

لعل لب شیرین تو از غایت لطف

بیم است که در دهان آب آرد آب

شمارهٔ ۱۸۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده