اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۱۶۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا</p></div>
<div class="m2"><p>آرام دل خستهٔ مایی بسَرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از خویش من آن روز شدم بیگانه</p></div>
<div class="m2"><p>کم با تو فتاد آشنایی بسَرا</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۲۲

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۰۹

شمارهٔ ۱۶۸

هر چند که بی عشق و وفایی بسرا
آرام دل خسته مایی بسرا
از خویش من آن روز شدم بیگانه
کم با تو فتاد آشنایی بسرا

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساس تنهایی و جدایی خود صحبت می‌کند. او می‌گوید که در حالتی غم‌انگیز و بدون عشق به سر می‌برد و دلش خسته شده است. همچنین اشاره می‌کند که روزی با محبوبش آشنا بوده، اما اکنون به دلیل دوری از او، احساس بیگانگی می‌کند.

شمارهٔ ۱۶۶

شمارهٔ ۱۶۷

هوش مصنوعی: هرچند که در زندگی بدون عشق و وفا می‌گذرانیم، اما باز هم برای دل خسته‌ ما آرامشی وجود ندارد.

هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا

آرام دل خستهٔ مایی بسَرا

هوش مصنوعی: روزی از خودم بیگانه شدم و با تو آشنا گشتم، این آشنایی برای من به اندازه‌ای پیش آمد که می‌توان آن را نشانه‌ای از ارتباط نزدیک دانست.

از خویش من آن روز شدم بیگانه

کم با تو فتاد آشنایی بسَرا

شمارهٔ ۱۶۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده