اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۱۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از عشق شود ادیب عاقل مجنون</p></div>
<div class="m2"><p>وز عشق شود عافیت از پرده برون</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زنهار به عشق در ملامت نکنی</p></div>
<div class="m2"><p>چون عشق آمد نه صبر ماند نه سکون</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۱۸

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۷۷

شمارهٔ ۱۲۹

از عشق شود ادیب عاقل مجنون
وز عشق شود عافیت از پرده برون
زنهار به عشق در ملامت نکنی
چون عشق آمد نه صبر ماند نه سکون

هوش مصنوعی: در این بیت، عشق به عنوان نیرویی قدرتمند و تأثیرگذار معرفی می‌شود که می‌تواند فرد را به جنون یا عاقل‌ترین ادیب تبدیل کند. عشق همچنین منبعی از درد و رنج است که می‌تواند آرامش را از بین ببرد. شاعر نسبت به انتقاد از عشق هشدار می‌دهد، چون هنگامی که عشق وارد زندگی می‌شود، صبر و آرامش دیگر وجود نخواهد داشت.

شمارهٔ ۱۲۷

شمارهٔ ۱۲۸

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که یک فرد عاقل و با دانش نیز دیوانه شود، و همچنین از عشق، آرامش و آسایش بیرون می‌آید.

از عشق شود ادیب عاقل مجنون

وز عشق شود عافیت از پرده برون

هوش مصنوعی: مواظب باش که در عشق به سرزنش نپردازی، زیرا وقتی عشق وارد می‌شود، دیگر نه صبری باقی می‌ماند و نه آرامشی.

زنهار به عشق در ملامت نکنی

چون عشق آمد نه صبر ماند نه سکون

شمارهٔ ۱۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده