اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۱۰۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی کامی به زکامرانی بی عشق</p></div>
<div class="m2"><p>خود هیچ بود حال جوانی بی عشق</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در عشق بمردن به یقین می دانم</p></div>
<div class="m2"><p>خوش تر باشد که زندگانی بی عشق</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۱۵

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۳۶

شمارهٔ ۱۰۵

بی کامی به زکامرانی بی عشق
خود هیچ بود حال جوانی بی عشق
در عشق بمردن به یقین می دانم
خوش تر باشد که زندگانی بی عشق

هوش مصنوعی: این بیت شعر بر اهمیت عشق در زندگی تأکید می‌کند. شاعر می‌گوید که زندگی بدون عشق، هیچ ارزشی ندارد و حتی مرگ در عشق را بهتر از زندگی بی‌عشق می‌داند. به عبارت دیگر، عشق برای او یکی از مهم‌ترین عناصر حیات است.

شمارهٔ ۱۰۳

شمارهٔ ۱۰۴

هوش مصنوعی: بی‌کامی از عشق بهتر از شیخ‌کامران بودن است، زیرا جوانی بدون عشق هیچ ارزشی ندارد.

بی کامی به زکامرانی بی عشق

خود هیچ بود حال جوانی بی عشق

هوش مصنوعی: مردن در عشق به یقین لذت‌بخش‌تر از زندگی کردن بدون عشق است.

در عشق بمردن به یقین می دانم

خوش تر باشد که زندگانی بی عشق

شمارهٔ ۱۰۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده