اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الخامس: فی حسن العمل و ما یتضمّنه من المعانی ممّا اطلق علیه اسم الحسن » شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل باید که تو جفاکش باشی</p></div>
<div class="m2"><p>خاک پی خلق را تو مفرش باشی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در وقت خوشی هم کسی خوش باشد</p></div>
<div class="m2"><p>باید که به وقت ناخوشی خوش باشی</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۰۰

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۸۰۴

شمارهٔ ۳۲

ای دل باید که تو جفاکش باشی
خاک پی خلق را تو مفرش باشی
در وقت خوشی هم کسی خوش باشد
باید که به وقت ناخوشی خوش باشی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دل می‌گوید که باید صبور و سختی‌کش باشد و در کنار مردم، حتی در زمان‌های سخت نیز خوش‌دل باشد. او تأکید می‌کند که فقط در زمان‌های خوش‌حالی نمی‌توان خوشحال بود، بلکه باید در دوران سختی نیز خوش‌باشی و امیدوار باشی.

شمارهٔ ۳۰

شمارهٔ ۳۱

هوش مصنوعی: ای دل، باید که تحمل سختی‌ها را داشته باشی و به دیگران خدمت کنی. تو باید مانند فرشی باشی که زیر پای مردم قرار می‌گیری و احترام و محبت را به آنان هدیه می‌دهی.

ای دل باید که تو جفاکش باشی

خاک پی خلق را تو مفرش باشی

هوش مصنوعی: در زمان‌های خوب، کسی باید بتواند خوشحال باشد، اما در زمان‌های بد هم باید بتواند خوشحالی خود را حفظ کند.

در وقت خوشی هم کسی خوش باشد

باید که به وقت ناخوشی خوش باشی

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده