اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الخامس: فی حسن العمل و ما یتضمّنه من المعانی ممّا اطلق علیه اسم الحسن » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلداری کن اگر دلی داری تو</p></div>
<div class="m2"><p>هر دل که به تو رسد نگه داری تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صد سال اگر طواف آن کعبه کنی</p></div>
<div class="m2"><p>زان به نبود دلی به دست آری تو</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۸۲

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۹۸

شمارهٔ ۱۲

دلداری کن اگر دلی داری تو
هر دل که به تو رسد نگه داری تو
صد سال اگر طواف آن کعبه کنی
زان به نبود دلی به دست آری تو

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به اهمیت محبت و دل‌داری اشاره می‌کند. او می‌گوید که اگر دلی داری، باید دیگران را دلداری بدهی. همچنین، تأکید می‌کند که صرفاً عبادت و طواف کعبه کافی نیست و واقعی‌ترین چیزی که می‌توان به دست آورد، محبت و دل‌داری است. در واقع، عشق و توجه به دل‌ها از هر نوع عبادتی مهم‌تر است.

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

هوش مصنوعی: اگر قلبی داری، به دیگران آرامش بده و اگر کسی به تو نزدیک می‌شود، از او مراقبت کن.

دلداری کن اگر دلی داری تو

هر دل که به تو رسد نگه داری تو

هوش مصنوعی: اگر به مدت صد سال هم вокруг کعبه بچرخید، باز هم به دل و ایمان حقیقی دست نخواهید یافت.

صد سال اگر طواف آن کعبه کنی

زان به نبود دلی به دست آری تو

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده