گنجور

شمارهٔ ۸۳

از آخر عمر اگر کسی یاد کند
شرمش بادا که خانه آباد کند
دیدیم به چشم عقل بادست جهان
خاکش بر سر که تکیه بر باد کند

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

از آخر عمر اگر کسی یاد کند
شرمش بادا که خانه آباد کند
هوش مصنوعی: در اواخر عمر اگر کسی به یاد ما بیفتد، باید شرمنده باشد که زندگی‌اش را به خوبی نگذرانده و فقط بی‌دلیل به فکر آباد کردن خانه‌اش افتاده است.
دیدیم به چشم عقل بادست جهان
خاکش بر سر که تکیه بر باد کند
هوش مصنوعی: ما با دیده عقل مشاهده کردیم که جهان، همچون خاکی است که در دست است و به راحتی می‌تواند بر سر آدمی بریزد، چون بر باد تکیه کرده است.