اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات » شمارهٔ ۵۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در دست سری مدام شیخا پا بست</p></div>
<div class="m2"><p>پا بر سر خود نه ار تو را دستی هست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دست از سر و از پای خودی باید شست</p></div>
<div class="m2"><p>تا پایگه سروری آری تو به دست</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۸۸

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۴۱

شمارهٔ ۵۸

در دست سری مدام شیخا پا بست
پا بر سر خود نه ار تو را دستی هست
دست از سر و از پای خودی باید شست
تا پایگه سروری آری تو به دست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که باید از خودپسندی و محدودیت‌های داخلی رهایی پیدا کرد. اگر بخواهی به مقام و سروری برسی، باید از تمام موانع خود، چه از سر و چه از پا، عبور کنی و دست از آن‌ها برداری. به عبارت دیگر، برای رسیدن به آزادی و مرتبه بالاتر، باید از دغدغه‌های خودساخته فراتر بروی.

شمارهٔ ۵۶

شمارهٔ ۵۷

هوش مصنوعی: اگر به دست کسی در ذهن و دل تو تسلطی وجود ندارد، پس چرا بر سر خود پا می‌زنی و به او اعتراض می‌کنی؟

در دست سری مدام شیخا پا بست

پا بر سر خود نه ار تو را دستی هست

هوش مصنوعی: برای دستیابی به مقام و موقعیت بالا، باید از تمام جنبه‌های خودخواهی و خودپسندی فاصله بگیری و آن‌ها را رها کنی. تنها در این صورت است که می‌توانی به جایی برسی که شایسته‌اش هستی.

دست از سر و از پای خودی باید شست

تا پایگه سروری آری تو به دست

شمارهٔ ۵۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده