اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات » شمارهٔ ۴۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این ره نبرد مگر به سر ناپاکی</p></div>
<div class="m2"><p>شوخی، شنگی، قلندری، بی باکی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خاکت بر سر حدیث سر چند کنی</p></div>
<div class="m2"><p>آنجا که هزار سر نیرزد خاکی</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۸۷

شمارهٔ ۴۴

این ره نبرد مگر به سر ناپاکی
شوخی شنگی قلندری بی باکی
خاکت بر سر حدیث سر چند کنی
آنجا که هزار سر نیرزد خاکی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ناپاکی و بی‌پروایی اشاره می‌کند و می‌گوید که این راه به جایی نمی‌رسد مگر با ناپاکی. او همچنین به بی‌توجهی به حرف‌های سطحی اشاره کرده و تأکید می‌کند که در جایی که ارزش‌ها و معنویات بالا هستند، ارزش خاکی که کسی به آن می‌دهد کمتر از هزار سر است. در واقع، شعر به عمق و اهمیت واقعیات معنوی در برابر ظواهر و حرف‌های بی‌محتوا می‌پردازد.

شمارهٔ ۴۲

شمارهٔ ۴۳

هوش مصنوعی: این مسیر، تنها با وجود روحی ناپاک و بی‌پروا پیموده نمی‌شود. باید شوخی، شنگولی و زندگی آزاد و بی‌تکلف در آن وجود داشته باشد.

این ره نبرد مگر به سر ناپاکی

شوخی، شنگی، قلندری، بی باکی

هوش مصنوعی: در جایی که هزاران سر و شخصیت مهم وجود دارد، تو چطور می‌خواهی درباره یک موضوع خاص صحبت کنی و آن را کوچک بشماری؟ در واقع، خود را ناچیز و بی‌اهمیت جلوه نده.

خاکت بر سر حدیث سر چند کنی

آنجا که هزار سر نیرزد خاکی

شمارهٔ ۴۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده