اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سربازی کن اگر تو داری سر او</p></div>
<div class="m2"><p>پا داری کن باز مگرد از درِ او</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می دان به یقین که تاتوی باتو بود</p></div>
<div class="m2"><p>ممکن نبود که باریابی برِ او</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۷۹

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۸۶

شمارهٔ ۴۱

سربازی کن اگر تو داری سر او
پا داری کن باز مگرد از در او
می دان به یقین که تاتوی باتو بود
ممکن نبود که باریابی بر او

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به مفهوم وفاداری و دلدادگی اشاره می‌کند. او می‌گوید که اگر به کسی عشق ورزیده‌ای، باید با تمام وجود به او خدمت کنی و از او دور نشوی. همچنین تأکید می‌کند که این پیوند عمیق و ناگسستنی است و نمی‌توان به راحتی از آن جدا شد.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: اگر تو برای کسی که به او احترام می‌گذاری و او را دوست داری، خدمتگزاری می‌کنی، هرگز از او فاصله نگیر و همیشه در کنار او باش.

سربازی کن اگر تو داری سر او

پا داری کن باز مگرد از درِ او

هوش مصنوعی: بدان که به احتمال بسیار، تو نمی‌توانستی به او برسی و این امر امکان‌پذیر نبود.

می دان به یقین که تاتوی باتو بود

ممکن نبود که باریابی برِ او

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده