اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا با خودم از عشق خبر نیست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>جز بر در دل هیچ گذر نیست مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون من به میان نیم تُوی حاصل من</p></div>
<div class="m2"><p>جز من به تو مانعی دگر نیست مرا</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۰۴

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۱۰

شمارهٔ ۵

تا با خودم از عشق خبر نیست مرا
جز بر در دل هیچ گذر نیست مرا
چون من به میان نیم توی حاصل من
جز من به تو مانعی دگر نیست مرا

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از حال و وضعیت خود در عشق صحبت می‌کند. او می‌گوید که در درون خود هیچ خبری از عشق ندارد و احساس می‌کند هیچ‌چیزی جز خود او در دلش وجود ندارد. همچنین، او بیان می‌کند که در خلوت عشق، تنها خود را می‌بیند و هیچ مانع دیگری بین او و معشوقش وجود ندارد. به طور کلی، او از تنهایی و درک عمیق احساساتش در رابطه با عشق سخن می‌گوید.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

هوش مصنوعی: تا زمانی که خودم از عشق چیزی نمی‌دانم، هیچ راهی برای ورود به دل من وجود ندارد.

تا با خودم از عشق خبر نیست مرا

جز بر در دل هیچ گذر نیست مرا

هوش مصنوعی: زمانی که من در میانه‌ی کار خود هستم، تنها چیزی که در برابر من قرار دارد، خود تو هستی و مانع دیگری برای من وجود ندارد.

چون من به میان نیم تُوی حاصل من

جز من به تو مانعی دگر نیست مرا

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده