اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات » شمارهٔ ۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا بستهٔ جان و خستهٔ تن باشم</p></div>
<div class="m2"><p>در دوستی ات به کام دشمن باشم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از خود چو برون شوم تو را می بینم</p></div>
<div class="m2"><p>پس پرده میان من و تو من باشم</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۵۱

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۸۶

شمارهٔ ۳۸

تا بسته جان و خسته تن باشم
در دوستی ات به کام دشمن باشم
از خود چو برون شوم تو را می بینم
پس پرده میان من و تو من باشم

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس عمیق عشق و دوستی هستند. شاعر می‌گوید تا زمانی که زندگیش ادامه دارد و در عذاب و خستگی است، همواره در دوستی با معشوقش خواهد بود، حتی اگر این دوستی به نظر دیگران دشمنی باشد. همچنین اشاره می‌کند که وقتی از خود خارج می‌شود، فقط معشوق را می‌بیند و از این رو، پرده‌ای که بین آن‌هاست، خود اوست. این معنی می‌دهد که عشق و دوستی او قدرتمندتر از هر مانع دیگری است.

شمارهٔ ۳۶

شمارهٔ ۳۷

هوش مصنوعی: تا زمانی که جانم در قید و بند باشد و تنم خسته شود، در دوستی تو حتی اگر به کام دشمن باشم.

تا بستهٔ جان و خستهٔ تن باشم

در دوستی ات به کام دشمن باشم

هوش مصنوعی: وقتی از خودم بیرون می‌آیم، تو را می‌بینم، پس من همان پرده‌ای هستم که میان ماست.

از خود چو برون شوم تو را می بینم

پس پرده میان من و تو من باشم

شمارهٔ ۳۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده