اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل به وصالش به تمنّا نرسی</p></div>
<div class="m2"><p>تا در خاکی به اوج اعلا نرسی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا سر بنیفکنی نباشی زنده</p></div>
<div class="m2"><p>از لا چو بنگذری به الّا نرسی</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۸۶

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۸۰۲

شمارهٔ ۳۷

ای دل به وصالش به تمنا نرسی
تا در خاکی به اوج اعلا نرسی
تا سر بنیفکنی نباشی زنده
از لا چو بنگذری به الا نرسی

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به عشق و وصال می‌پردازد و می‌گوید که برای رسیدن به معشوق، باید تلاش و سختی کشید. او تأکید می‌کند که تا وقتی انسان خود را از قید و بندهای دنیوی رها نکند و به مراحل بالاتر نرسد، نمی‌تواند به عشق واقعی دست یابد. در واقع، رسیدن به اوج عشق نیازمند فانی شدن و گذر از موانع است.

شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

هوش مصنوعی: ای دل، تو هرگز به آرزوی وصالش نخواهی رسید، مگر اینکه در جهانی دیگر و در اوج کمال قرار بگیری.

ای دل به وصالش به تمنّا نرسی

تا در خاکی به اوج اعلا نرسی

هوش مصنوعی: تا زمانی که با تفکر و تعمق در مسائل زندگی نکنی، نمی‌توانی به پیشرفت و موفقیت دست یابی. اگر از جزئیات و ظرافت‌های زندگی غافل باشی، هرگز به هدف و مقصد واقعی خود نخواهی رسید.

تا سر بنیفکنی نباشی زنده

از لا چو بنگذری به الّا نرسی

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده