اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید » شمارهٔ  ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل رفته و عشق آمده تا خود چه کند</p></div>
<div class="m2"><p>جان داده و غم بستده تا خود چه کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از حالت خود نشان نمی دانم داد</p></div>
<div class="m2"><p>کاری است به هم برشده تا خود چه کند</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۵۳

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۸۴

شمارهٔ  ۵۱

دل رفته و عشق آمده تا خود چه کند
جان داده و غم بستده تا خود چه کند
از حالت خود نشان نمی دانم داد
کاری است به هم برشده تا خود چه کند

هوش مصنوعی: این ابیات شعر به احساسات عمیق عشق و دل‌مشغولی می‌پردازد. شاعر از حالتی سردرگم و گیج سخن می‌گوید که دلش رفته و عشق جای آن را پر کرده است. او نمی‌داند با این حالات چه کند و غم و شادی را در هم آمیخته می‌بیند. به‌طور کلی، این شعر نشان‌دهنده چالش‌های روانی ناشی از عشق و فقدان است.

شمارهٔ  ۴۹

شمارهٔ  ۵۰

هوش مصنوعی: دل از دست رفته و عشق جانشین آن شده است، حال ببینیم این وضعیت چه نتیجه‌ای خواهد داشت. جان فدای عشق شده و غم در دل نشسته، حال باید دید که در این شرایط چه پیش خواهد آمد.

دل رفته و عشق آمده تا خود چه کند

جان داده و غم بستده تا خود چه کند

هوش مصنوعی: وضعیت خود را نشان نمی‌دهم، چون کاری پیش آمده که همه چیز را به هم ریخته و نمی‌دانم باید چه کار کنم.

از حالت خود نشان نمی دانم داد

کاری است به هم برشده تا خود چه کند

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده