اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید » شمارهٔ  ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا چند شوی تو از پی شمع و شراب</p></div>
<div class="m2"><p>تا چند دهی بهر بتان دل را تاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من بندهٔ آن دلم که روزان و شبان</p></div>
<div class="m2"><p>بی شاهد عاشقند و بی باده خراب</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۵۰

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۱۴

شمارهٔ  ۲۶

تا چند شوی تو از پی شمع و شراب
تا چند دهی بهر بتان دل را تاب
من بنده آن دلم که روزان و شبان
بی شاهد عاشقند و بی باده خراب

هوش مصنوعی: این شعر به پرسش و تردید درباره‌ی عشق و تمایلات انسانی اشاره دارد. شاعر از خود می‌پرسد که تا چه زمانی باید به دنبال شمع (نور) و شراب (لذت) باشد و برای معشوقان دلش را تحت فشار قرار دهد. او خود را به عنوان کسی معرفی می‌کند که روز و شب عاشق واقعی است، بدون اینکه به شاهد یا مشروبات الکلی نیاز داشته باشد. به طور کلی، شاعر بر اهمیت عشق عمیق و بی‌نیاز از ظواهری مانند شراب و زیبایی‌ها تأکید می‌کند.

شمارهٔ  ۲۴

شمارهٔ  ۲۵

هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی به دنبال شمع و شراب بگردی و چقدر می‌خواهی برای معشوقان دل خودت را تحمل کنی؟

تا چند شوی تو از پی شمع و شراب

تا چند دهی بهر بتان دل را تاب

هوش مصنوعی: من عابد و پیرو دلی هستم که در روز و شب، بدون نیاز به شاهد و شراب، عاشقانه به عشق ورزی مشغول است و دچار حالتی ناشی از عشق و شیدایی شده است.

من بندهٔ آن دلم که روزان و شبان

بی شاهد عاشقند و بی باده خراب

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده