اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید » شمارهٔ  ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر چند که تو چارهٔ بهبود کنی</p></div>
<div class="m2"><p>آن به که هر آنچ می‌کنی زود کنی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زان می‌ترسم که چون پشیمان گردی</p></div>
<div class="m2"><p>آن مایه نماند که بدان سود کنی</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۸۰۹

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۴۸

شمارهٔ  ۱۱

هر چند که تو چاره بهبود کنی
آن به که هر آنچ می کنی زود کنی
زان می ترسم که چون پشیمان گردی
آن مایه نماند که بدان سود کنی

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که اگر چه می‌توانی برای بهتر کردن اوضاع تلاش کنی، اما بهتر است هر چه زودتر اقدام کنی. او نگران است که اگر زمانی پشیمان شوی، دیگر فرصتی برای جبران نخواهد داشت و از آنچه می‌توانسته استفاده کند، محروم خواهد شد.

شمارهٔ  ۹

شمارهٔ  ۱۰

هوش مصنوعی: هرچند تو می‌توانی راه حلی برای بهتر شدن پیدا کنی، بهتر است که هر کاری را به سرعت انجام دهی.

هر چند که تو چارهٔ بهبود کنی

آن به که هر آنچ می‌کنی زود کنی

هوش مصنوعی: من از این می‌ترسم که اگر بعداً پشیمان شوی، دیگر آن چیزی که بتوانی با آن فایده‌ای ببری، در دسترس نخواهد بود.

زان می‌ترسم که چون پشیمان گردی

آن مایه نماند که بدان سود کنی

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده