اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها » شمارهٔ ۵۹ - الطریقة

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل در هوس تو چون بجنباند سر</p></div>
<div class="m2"><p>با باد هوای تو کرا ماند سر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر هر نفسی سری بخواهند از من</p></div>
<div class="m2"><p>خاکش بر سر هرک بگرداند سر</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۳۵

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۵۵۵

شمارهٔ ۶۰ - الطریقة

دل در هوس تو چون بجنباند سر
با باد هوای تو کرا ماند سر
گر هر نفسی سری بخواهند از من
خاکش بر سر هرک بگرداند سر

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از عشق و longing (دلتنگی) خود برای معشوق صحبت می‌کند. دلش زمانی که به یاد او می‌افتد، به شدت مضطرب می‌شود و به دنبال اوست. اگر هر لحظه کسی بخواهد سر او را به سمت دیگری بکشاند، او آماده است که برای عشقش فداکاری کند و خاک دل‌خوشی خود را بر سر دیگران بریزد. به معنای دیگر، عشق او آنقدر عمیق است که حاضر است از همه چیز بگذرد.

شمارهٔ ۵۸ - الطریقة

شمارهٔ ۵۹ - الطریقة

هوش مصنوعی: دل من در آرزوی تو مانند سروی است که با باد در حال حرکت است؛ اما سرانجام، چه کسی می‌تواند سر خود را در چنین حالتی نگه دارد؟

دل در هوس تو چون بجنباند سر

با باد هوای تو کرا ماند سر

هوش مصنوعی: اگر هر لحظه کسی بخواهد که من را بشناخت، نیازی نیست؛ چون من خود را به زمین می‌زنم و برای هر کسی که بخواهد، خودم را در معرض دید قرار می‌دهم.

گر هر نفسی سری بخواهند از من

خاکش بر سر هرک بگرداند سر

شمارهٔ ۵۹ - الطریقة

اطلاعات

برگردان به زبان ساده