اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها » شمارهٔ ۴۴ - الطریقة

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آزار طلب مکن که طامات این است</p></div>
<div class="m2"><p>بگذار خرابی که خرابات این است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن نیست کرامات که بار تو کشند</p></div>
<div class="m2"><p>بار همه کس کش که کرامات این است</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۳۱

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۳۴

شمارهٔ ۴۵ - الطریقة

آزار طلب مکن که طامات این است
بگذار خرابی که خرابات این است
آن نیست کرامات که بار تو کشند
بار همه کس کش که کرامات این است

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به موضوع آزار و زجر کشیدن می‌پردازد و توضیح می‌دهد که مشکلات و مصیبت‌ها جزو زندگی هستند. او می‌گوید که نباید از درد و رنج فراری بود، زیرا همین مشکلات بخشی از حقیقت زندگی‌اند. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که کرامت و بزرگی در این است که همه بار مشکلات را به دوش بکشند و نه فقط عده‌ای خاص.

شمارهٔ ۴۳ - الطریقة

شمارهٔ ۴۴ - الطریقة

هوش مصنوعی: از ایجاد دردسر برای دیگران خودداری کن، زیرا عواقب بدی در پی خواهد داشت. اجازه بده که ویرانی ادامه پیدا کند، زیرا این همان چیزی است که در این وضع وجود دارد.

آزار طلب مکن که طامات این است

بگذار خرابی که خرابات این است

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که کرامت‌ها و خوبی‌ها به معنای واقعی، تنها به افرادی که بار سنگین‌تری را تحمل می‌کنند، تعلق دارد. در واقع، کسی که در برابر مشکلات و سختی‌ها استقامت نشان می‌دهد، شایسته احترام و توجه است. برعکس، اگر فقط به خاطر ظاهر یا موقعیت به کسی توجه شود، این به معنای واقعی کلام کرامت نیست.

آن نیست کرامات که بار تو کشند

بار همه کس کش که کرامات این است

شمارهٔ ۴۴ - الطریقة

اطلاعات

برگردان به زبان ساده