اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها » شمارهٔ ۱۳۲ - الصدق

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از صدق رهانی دل خود را از حیف</p></div>
<div class="m2"><p>وز صدق رهانی سر خود را از سیف</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شاید که تو حدّ صدق از من پرسی</p></div>
<div class="m2"><p>دانی چه بود صدق نگویی کم و کیف</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۴۴

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۳۵

شمارهٔ ۱۳۳ - الصفا

از صدق رهانی دل خود را از حیف
وز صدق رهانی سر خود را از سیف
شاید که تو حد صدق از من پرسی
دانی چه بود صدق نگویی کم و کیف

هوش مصنوعی: این اشعار درباره‌ی صدق و راستی صحبت می‌کند. شاعر از هر کسی می‌خواهد که دل و جانش را از نادرستی و آسیب‌ها پاک کند و به صدق و صداقت بپردازد. او به شنونده می‌گوید که اگر خواستی درباره صدق از او بپرسی، باید بدانی که صدق چه معنایی دارد و نباید آن را کم یا بی‌کیفیت توصیف کنی. در مجموع، این اشعار تاکید بر اهمیت صدق و راستی در زندگی دارند.

شمارهٔ ۱۳۱ - الصدق

شمارهٔ ۱۳۲ - الصدق

هوش مصنوعی: اگر بخواهی با صداقت و راستگویی از دل خود محافظت کنی، از درد و آسیب در امان خواهی بود و همچنین با همین صدق می‌توانی از خطرات و مشکلات نیز دوری کنی.

از صدق رهانی دل خود را از حیف

وز صدق رهانی سر خود را از سیف

هوش مصنوعی: شاید تو از من بپرسی که صدق چیست، اما باید بدانی که صدق را نمی‌توان به صورت کم و زیاد بیان کرد.

شاید که تو حدّ صدق از من پرسی

دانی چه بود صدق نگویی کم و کیف

شمارهٔ ۱۳۲ - الصدق

اطلاعات

برگردان به زبان ساده