اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها » شمارهٔ ۱۳۰ - الصدق

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>صدق است که مرد را همی بخشد جان</p></div>
<div class="m2"><p>از صدق بود همیشه دشوار آسان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای دوست در آن کوش که صادق باشی</p></div>
<div class="m2"><p>از صدق ملک شود حقیقت انسان</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۶۵

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۴۴

شمارهٔ ۱۳۱ - الصدق

صدق است که مرد را همی بخشد جان
از صدق بود همیشه دشوار آسان
ای دوست در آن کوش که صادق باشی
از صدق ملک شود حقیقت انسان

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم صدق و راستی اشاره دارد و بیان می‌کند که صدق می‌تواند به انسان زندگی و جان ببخشد. همچنین به ما می‌آموزد که اگر در تلاش باشیم که صادق باشیم، می‌توانیم حقیقت انسانی خود را پیدا کنیم و به درستی و آرامش دست یابیم.

شمارهٔ ۱۲۹ - الصدق

شمارهٔ ۱۳۰ - الصدق

هوش مصنوعی: برای انسانی که در صداقت زندگی کند، جان و روح او از همین صداقت جان می‌گیرد. این موضوع همواره یک حرکت دشوار به نظر می‌رسد، اما در عمق خود می‌تواند آسان و شیرین باشد.

صدق است که مرد را همی بخشد جان

از صدق بود همیشه دشوار آسان

هوش مصنوعی: دوست عزیز، تلاش کن که در درون خود راستگو باشی. از صداقت می‌توان به حقیقت واقعی انسان رسید.

ای دوست در آن کوش که صادق باشی

از صدق ملک شود حقیقت انسان

شمارهٔ ۱۳۰ - الصدق

اطلاعات

برگردان به زبان ساده