اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه » شمارهٔ ۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خیزیم و ره قافلهٔ غم بزنیم</p></div>
<div class="m2"><p>پا بر سر ملک هر دو عالم بزنیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خار منی و تویی زره برگیریم</p></div>
<div class="m2"><p>تا بی من و تو من و تو یک دم بزنیم</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۰۲

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۶۰

شمارهٔ ۶۲

خیزیم و ره قافله غم بزنیم
پا بر سر ملک هر دو عالم بزنیم
خار منی و تویی زره برگیریم
تا بی من و تو من و تو یک دم بزنیم

هوش مصنوعی: این شعر دعوت به حرکت و اقدام دارد، به‌گونه‌ای که شاعر از دو نفر می‌خواهد که با هم بر غم‌ها غلبه کنند و از محدوده‌های عادی فراتر روند. آنها باید با هم عمل کنند و بر موانع غلبه کنند تا بتوانند لحظاتی بدون دغدغه و جدایی را تجربه کنند. در واقع، این دعا برای کنار گذاشتن تنش‌ها و پیوند نزدیک‌تر است.

شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

هوش مصنوعی: برخیزیم و با هم راهی به سوی قافلهٔ غم بزنیم و بر تمام سرزمین‌ها حاکم شویم.

خیزیم و ره قافلهٔ غم بزنیم

پا بر سر ملک هر دو عالم بزنیم

هوش مصنوعی: تو مانند خار هستی و من مانند زره‌ای هستم که بر دوش تو افتاده است. بیایید این زره را کنار بگذاریم تا یک لحظه بدون من و تو، با هم باشیم و احساس نزدیکی کنیم.

خار منی و تویی زره برگیریم

تا بی من و تو من و تو یک دم بزنیم

شمارهٔ ۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده