اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه » شمارهٔ ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زین گونه که طبع سرکش دلبر ماست</p></div>
<div class="m2"><p>اومید وصال تو نه اندر خور ماست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>درد دل ما هست امیدی نه کاه</p></div>
<div class="m2"><p>سودای محال است که اندر سرِماست</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۳۰۱

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۲۷

شمارهٔ ۵۱

زین گونه که طبع سرکش دلبر ماست
اومید وصال تو نه اندر خور ماست
درد دل ما هست امیدی نه کاه
سودای محال است که اندر سرماست

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به توصیف حالت عاشقانه خود می‌پردازد و می‌گوید که طبیعت دلبر او بسیار سرکش و غیرقابل دسترس است. آرزوی وصال او برای او دست‌یافتنی نیست و درد دل عاشق به امیدی که از آن ناشی می‌شود، کم‌اهمیت است. همچنین، عشق او به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد محال و غیرقابل حصول باشد.

شمارهٔ ۴۹

شمارهٔ ۵۰

هوش مصنوعی: دلبر ما طبیعتی سرکش و آزاد دارد، بنابراین امید دیدار تو برای ما مناسب و منطقی نیست.

زین گونه که طبع سرکش دلبر ماست

اومید وصال تو نه اندر خور ماست

هوش مصنوعی: درد دل ما نشان‌دهنده‌ی امیدی است که به چیزی غیرواقعی و ناچیز مربوط نمی‌شود، بلکه در ذهن و فکر ما وجود دارد.

درد دل ما هست امیدی نه کاه

سودای محال است که اندر سرِماست

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده