اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا ظن نبری که کاردان خواهی بود</p></div>
<div class="m2"><p>چون مرغ پرنده کامران خواهی بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روزی که اجل دامن عمرت گیرد</p></div>
<div class="m2"><p>در بطن زمین چو دیگران خواهی بود</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۹۹

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۹۵

شمارهٔ ۳۷

تا ظن نبری که کاردان خواهی بود
چون مرغ پرنده کامران خواهی بود
روزی که اجل دامن عمرت گیرد
در بطن زمین چو دیگران خواهی بود

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که نباید خود را بیش از حد توانا و کاردان تصور کنی، زیرا در نهایت، همه ما مثل دیگران به سرنوشت یکسانی دچار خواهیم شد. روزی می‌رسد که مرگ دامن‌گیر ما خواهد شد و در آن صورت، مانند سایر انسان‌ها مجبور به رفتن به دل خاک خواهیم بود. این عبارات به نوعی بیان‌کننده ناپایداری زندگی و نیاز به humildity است.

شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

هوش مصنوعی: فکر نکن که اگر به تعلیم و تجربه دست پیدا کنی، به راحتی به موفقیت می‌رسی؛ زیرا برای رسیدن به اهداف بزرگ، نیاز به تلاش و کوشش واقعی هست.

تا ظن نبری که کاردان خواهی بود

چون مرغ پرنده کامران خواهی بود

هوش مصنوعی: روزی که مرگ به سراغت بیاید و عمرت به پایان برسد، در دل زمین مانند دیگران قرار خواهی گرفت.

روزی که اجل دامن عمرت گیرد

در بطن زمین چو دیگران خواهی بود

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده