اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شد عمر خراب زار رو برنامد</p></div>
<div class="m2"><p>صد روز فرورفت و غرض برنامد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دردا که به غربیل وفا عالم را</p></div>
<div class="m2"><p>سر برکردیم و عمر بر سر نامد</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۷۵

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۹۷

شمارهٔ ۱۹

شد عمر خراب زار رو برنامد
صد روز فرورفت و غرض برنامد
دردا که به غربیل وفا عالم را
سر برکردیم و عمر بر سر نامد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از گذر عمر و ناتوانی زندگی واقعی صحبت می‌کند. او اشاره می‌کند که عمرش به هدر رفته و با گذشت زمان، اهدافش به دست نیامده‌اند. او از بی‌وفایی دنیا و مشکلاتی که انسان‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، گله می‌کند و در نهایت، حسرت زمان گذشته را می‌خورد.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: عمر به سرعت سپری شد و بدون اینکه به هدف خود برسد، صد روز گذشت و آنچه را که می‌خواست، نیافت.

شد عمر خراب زار رو برنامد

صد روز فرورفت و غرض برنامد

هوش مصنوعی: آه که با وجود وفا، دنیا را دچار آزمون و سختی کردیم و عمرمان بی‌حاصل گذشت.

دردا که به غربیل وفا عالم را

سر برکردیم و عمر بر سر نامد

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده