اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة » الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان » شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد</p></div>
<div class="m2"><p>اندر دهن و لب چو شکر گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر بار دگر به پهلوی کشته نهد</p></div>
<div class="m2"><p>از بوی لبش زندگی از سر گیرد</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۸۷

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۶۵

شمارهٔ ۳۹

هر کارد که از کشته خود برگیرد
اندر دهن و لب چو شکر گیرد
گر بار دگر به پهلوی کشته نهد
از بوی لبش زندگی از سر گیرد

هوش مصنوعی: این ابیات اشاره به قدرت و تأثیر عشق و زیبایی دارند. جارچی (کارد) که از زیبایی و جذابیت معشوق (کشته) خود بهره می‌برد، از لذت آن شگفت‌زده می‌شود. اگر دوباره به معشوق نزدیک شود، از عطر و بوی لب او زنده می‌شود و زندگی جدیدی را احساس می‌کند. به طور کلی، این شعر نماد عشق، زیبایی و تأثیر آن بر زندگی انسان است.

شمارهٔ ۳۷

شمارهٔ ۳۸

هوش مصنوعی: هر کسی که از زخمی که به خود وارد کرده، بهره‌برداری کند و لذت ببرد، مانند این است که در دهانش شیرینی باشد.

هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد

اندر دهن و لب چو شکر گیرد

هوش مصنوعی: اگر بار دیگر کشته‌ای به پهلوی خود بگذارد، بوی لب او باعث می‌شود که زندگی دوباره آغاز شود.

گر بار دگر به پهلوی کشته نهد

از بوی لبش زندگی از سر گیرد

شمارهٔ ۳۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده