اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة » الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر هیچ سوی زلف تو راهی باشد</p></div>
<div class="m2"><p>هر تار به دست دادخواهی باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جز زلف و رخت هیچ سالی ندهد</p></div>
<div class="m2"><p>یک شب که درازتر زماهی باشد</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۷۲

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۸۷

شمارهٔ ۳۷

گر هیچ سوی زلف تو راهی باشد
هر تار به دست دادخواهی باشد
جز زلف و رخت هیچ سالی ندهد
یک شب که درازتر زماهی باشد

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و جذابیت زلف معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که اگر راهی به سوی زلف او باشد، هر رشته از آن باید به دست کسی که خواهان اوست سپرده شود. او همچنین می‌گوید که جز زیبایی و چهره معشوق، هیچ چیز دیگری در زندگی ارزش ندارد و حتی یک شب درازتر از یک ماه نیز برای او ارزشمندتر است.

شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

هوش مصنوعی: اگر هر کدام از تارهای زلفت راهی برای رسیدن به تو باشد، هر تار به دستی دراز می‌شود تا تو را بخواهد.

گر هیچ سوی زلف تو راهی باشد

هر تار به دست دادخواهی باشد

هوش مصنوعی: به جز زیبایی و چهره‌ات، هیچ چیزی نمی‌تواند شبی را طولانی‌تر از یک ماه کند.

جز زلف و رخت هیچ سالی ندهد

یک شب که درازتر زماهی باشد

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده