اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة » الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان » شمارهٔ ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا آتش رخسار تو را دود نبود</p></div>
<div class="m2"><p>روزیم به بوسه ای نبودم خشنود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اکنون که شد از آتش رویت پردود</p></div>
<div class="m2"><p>بسیار پشیمان شوی و نبود سود</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۸۶

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۰۰

شمارهٔ ۲۹

تا آتش رخسار تو را دود نبود
روزیم به بوسه ای نبودم خشنود
اکنون که شد از آتش رویت پردود
بسیار پشیمان شوی و نبود سود

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت از عشق و زیبایی معشوق صحبت می‌کند. او می‌گوید که تا زمانی که چهره معشوق مانند آتش درخشید، خوشبختی او تنها به یک بوسه محدود بود. اما اکنون که از زیبایی معشوق خبری نیست و او دچار پشیمانی شده است، دیگر چیزی برای جبران و سود از دست رفته وجود ندارد.

شمارهٔ ۲۷

شمارهٔ ۲۸

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی تو مانند آتش درخشنده است، هیچ دلیلی برای شادی و خوشحالی ندارم مگر با بوسه‌ای از تو.

تا آتش رخسار تو را دود نبود

روزیم به بوسه ای نبودم خشنود

هوش مصنوعی: اکنون که چهره‌ات به خاطر آتش عشق، مثل دودی شده است، بسیار پشیمان خواهی شد و این پشیمانی، سودی نخواهد داشت.

اکنون که شد از آتش رویت پردود

بسیار پشیمان شوی و نبود سود

شمارهٔ ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده