اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة » الفصل الاول - فی الطامات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هان ای ساقی درافکن آن باده به جام</p></div>
<div class="m2"><p>باشد که شوم پخته از آن بادهٔ خام</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سرمست به کام دل بپویم دو سه گام</p></div>
<div class="m2"><p>تا کی غم نام و ننگ و مه ننگ و مه نام</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۴۳

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۸۲

شمارهٔ ۱۷

هان ای ساقی درافکن آن باده به جام
باشد که شوم پخته از آن باده خام
سرمست به کام دل بپویم دو سه گام
تا کی غم نام و ننگ و مه ننگ و مه نام

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از ساقی درخواست می‌کند که باده را به او بدهد تا از آن بنوشد و به حالت مستی دست یابد. او امیدوار است که از طریق این باده، بتواند از غم و اندوه نام و ننگ رهایی یابد و چند قدمی خوش بگذراند. به طور کلی، شعر به دعوت به نوشیدن و شادی و فراموش کردن مشکلات اشاره دارد.

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: ای ساقی، باده را در جام بریز که می‌خواهم از این شراب خام به مقام پختگی برسم.

هان ای ساقی درافکن آن باده به جام

باشد که شوم پخته از آن بادهٔ خام

هوش مصنوعی: با دل خوش و سرشار از شادی چند قدمی پیش می‌روم، اما تا کی باید به فکر دردسرها و مسائلی چون نام و آبرو باشم؟

سرمست به کام دل بپویم دو سه گام

تا کی غم نام و ننگ و مه ننگ و مه نام

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده