اوحدالدین کرمانیشمارهٔ ۶۵
دوش از سر خستگی مرا خواب ربود
ناگه صنمم خیال چون ماه نمود
خوش خوش به عتاب گفت در خواب شدی
شرمت بادا که عشق تو هیچ نبود
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دوش از سر خستگی مرا خواب ربود
ناگه صنمم خیال چون ماه نمود
هوش مصنوعی: دیشب از شدت خستگی خواب بر من چیره شد، ناگهان تصویر محبوبم همچون ماه در ذهنم جلوه کرد.
خوش خوش به عتاب گفت در خواب شدی
شرمت بادا که عشق تو هیچ نبود
هوش مصنوعی: به شوخی و با تندی گفت: "در خواب بودی، حالا خجالت بکش! عشق تو هیچ و پوچ بود."