اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب العاشر: البهاریات » شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نی بر سر آب و جویها می روید</p></div>
<div class="m2"><p>واندر طلب عشق خدا می پوید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نی زن چو زعشق یک دم او را بدمد</p></div>
<div class="m2"><p>بنگر که چگونه سرّها می گوید</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۰۸

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۷۷

شمارهٔ ۵۴

نی بر سر آب و جویها می روید
واندر طلب عشق خدا می پوید
نی زن چو زعشق یک دم او را بدمد
بنگر که چگونه سرها می گوید

هوش مصنوعی: این چهار بیت از شاعر بزرگ مولاناست که به جستجوی عشق خدا اشاره دارد. نی، که نماد جدایی و غم است، با سرودن و نغمه‌سرایی خود به دنبال عشق الهی می‌گردد. او تأکید می‌کند که هر وقت عشق واقعی به دل کسی بدمد، آن فرد چگونه تحت تأثیر قرار می‌گیرد و سرهای خود را به نیایش و پرستش می‌سازد. مفهوم کلی این اشعار، جستجوی عشق و حقیقت الهی و تأثیر عمیق آن بر انسان‌هاست.

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: نی در کنار آب و جوی‌ها رشد می‌کند و در تلاش برای پیدا کردن عشق خداوند می‌گردد.

نی بر سر آب و جویها می روید

واندر طلب عشق خدا می پوید

هوش مصنوعی: وقتی نی زن لحظه‌ای از عشق به او دم می‌زند، می‌بینی که چگونه رازها را بازگو می‌کند.

نی زن چو زعشق یک دم او را بدمد

بنگر که چگونه سرّها می گوید

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده