اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب العاشر: البهاریات » شمارهٔ ۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با نی گفتم تو را که فریاد زکیست</p></div>
<div class="m2"><p>بی هیچ زبان ناله و فریاد زچیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتا زشکر لبی بریدند مرا</p></div>
<div class="m2"><p>بی ناله و فریاد نمی شاید زیست</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 11512 - اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب العاشر: البهاریات » شمارهٔ ۵۱

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۷۶

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۴۲

شمارهٔ ۵۲

با نی گفتم تو را که فریاد زکیست
بی هیچ زبان ناله و فریاد زچیست
گفتا زشکر لبی بریدند مرا
بی ناله و فریاد نمی شاید زیست

هوش مصنوعی: شاعر با نی سخن می‌گوید و از او می‌پرسد که چرا فریاد می‌زند. نی پاسخ می‌دهد که به خاطر درد و غم جدایی‌اش از عشقش بی‌صدا و فقط با ناله‌های دلش زندگی می‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که جدایی‌اش از محبوبش باعث می‌شود که نتواند بدون درد زندگی کند، حتی اگر فریاد هم نزند.

شمارهٔ ۵۰

شمارهٔ ۵۱

هوش مصنوعی: با نی (ساز) گفتم که ناله‌ام صدای بلندی است، اما بدون هیچ زبانی، ناله و فریاد من از چه چیزی است.

با نی گفتم تو را که فریاد زکیست

بی هیچ زبان ناله و فریاد زچیست

هوش مصنوعی: گفت که از دندان شیرینم جدا کردند و بدون هیچ گله و گلازه‌ای نمی‌توانم زندگی کنم.

گفتا زشکر لبی بریدند مرا

بی ناله و فریاد نمی شاید زیست

شمارهٔ ۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده