اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب العاشر: البهاریات » شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بوی دم جان از دم نی می شنوم</p></div>
<div class="m2"><p>از صحبت بی نکتهٔ وی می شنوم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن نکته که قوت جان بی جانان است</p></div>
<div class="m2"><p>بی زحمت حرف از دم نی می شنوم</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۷۶

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۵۷

شمارهٔ ۴۵

بوی دم جان از دم نی می شنوم
از صحبت بی نکته وی می شنوم
آن نکته که قوت جان بی جانان است
بی زحمت حرف از دم نی می شنوم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس عمیق و معنوی که از صدای نی (ساز ایرانی) به دست می‌آورد اشاره می‌کند. او از صحبت‌های بی‌محتوا و بی‌نکته می‌گوید و تنها نکته‌ای که برایش قوت زندگی می‌آورد، صدای دلنشین نی است. به عبارت دیگر، شاعر از نی به عنوان منبعی از روحانیت و زندگی یاد می‌کند که بدون زحمت، او را به عمق وجودش متصل می‌کند.

شمارهٔ ۴۳

شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: از صدای نی، عطر و بوی زندگی را حس می‌کنم و در سخن‌های او که ظاهراً بی‌معنی به نظر می‌رسند، نکته‌های عمیق و پندآموزی را در می‌یابم.

بوی دم جان از دم نی می شنوم

از صحبت بی نکتهٔ وی می شنوم

هوش مصنوعی: آن چیزی که روح بی‌جان‌ها را زنده می‌کند، برای من به راحتی از نی موسیقی به گوش می‌رسد.

آن نکته که قوت جان بی جانان است

بی زحمت حرف از دم نی می شنوم

شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده