اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب العاشر: البهاریات » شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشقت به بهانه ای به سر شاید برد</p></div>
<div class="m2"><p>وین دل نه به دانه ای به سر شاید برد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>معذورم اگر سماع می دارم دوست</p></div>
<div class="m2"><p>کاین غم به ترانه ای به سر شاید برد</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۴۰۷

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۵۸

شمارهٔ ۳۴

عشقت به بهانه ای به سر شاید برد
وین دل نه به دانه ای به سر شاید برد
معذورم اگر سماع می دارم دوست
کاین غم به ترانه ای به سر شاید برد

هوش مصنوعی: این شعر به عشق و احساسات عمیق اشاره دارد. شاعر می‌گوید که عشق ممکن است به هر دلیلی به سرانجام برسد و دل او به راحتی نمی‌تواند این احساس را نادیده بگیرد. او معذرت‌خواهی می‌کند که به خاطر غم و اندوهش، به سرودن و ترانه‌سرایی مشغول است، زیرا شاید این غم را بتوان با موسیقی بهبود بخشید.

شمارهٔ ۳۲

شمارهٔ ۳۳

هوش مصنوعی: عشق تو ممکن است بهانه‌ای شود که دل مرا به آرامش برساند، اما این دل نمی‌تواند با چیز کوچک و ناچیز به سر آید.

عشقت به بهانه ای به سر شاید برد

وین دل نه به دانه ای به سر شاید برد

هوش مصنوعی: من معذورم اگر به خاطر دوستی سرگرم رقص و شنیدن موسیقی هستم، زیرا این اندوه را شاید بتوانم با یک ترانه تسکین دهم.

معذورم اگر سماع می دارم دوست

کاین غم به ترانه ای به سر شاید برد

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده