اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب العاشر: البهاریات » شمارهٔ ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هان تا تو مدام دل به مستی ندهی</p></div>
<div class="m2"><p>وز هستی خویش تا نرستی ندهی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا هستی و نیستیت یکسان نشود</p></div>
<div class="m2"><p>باید که تو نیستی به هستی ندهی</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۸۱۴

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۷۱

شمارهٔ ۲۵

هان تا تو مدام دل به مستی ندهی
وز هستی خویش تا نرستی ندهی
تا هستی و نیستیت یکسان نشود
باید که تو نیستی به هستی ندهی

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که باید از وابستگی به مستی و لذت‌های دنیوی پرهیز کرد. تا زمانی که انسان نتواند بین وجود و عدم خود تفاوت قائل شود و به حالت نیستی خود اهمیت ندهد، نمی‌تواند به حقیقت هستی دست یابد. در واقع، برای رسیدن به آرامش و فهم عمیق‌تر، لازم است که به دنیای مادی و زودگذر دل نبندد.

شمارهٔ ۲۳

شمارهٔ ۲۴

هوش مصنوعی: اینان که تو همیشه باید به خوشی و شادی بپردازی و از وجود خود دور نشوی.

هان تا تو مدام دل به مستی ندهی

وز هستی خویش تا نرستی ندهی

هوش مصنوعی: تا زمانی که وجود و عدم تو به یکدیگر تبدیل نشود، باید از وجود خود بهره‌ای به عدم ندهی.

تا هستی و نیستیت یکسان نشود

باید که تو نیستی به هستی ندهی

شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده