اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب العاشر: البهاریات » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رقص آن نبود که هر زمان برخیزی</p></div>
<div class="m2"><p>بی درد چو گردی زمیان برخیزی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رقص آن باشد کز دو جهان برخیزی</p></div>
<div class="m2"><p>کز جان وجود خویشتن برخیزی</p></div></div>

شاهد دل: رباعیات، ترجمهٔ برند مانوئل ویشر, پیتر لمبورن ویلسون - اوحدالدین کرمانی - تصویر ۱۶۱

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۴۱۰

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۷۲

شمارهٔ ۲۱

رقص آن نبود که هر زمان برخیزی
بی درد چو گردی زمیان برخیزی
رقص آن باشد کز دو جهان برخیزی
کز جان وجود خویشتن برخیزی

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم عمیق رقص اشاره دارد. شاعر می‌گوید رقص واقعی تنها برخاستن و حرکت کردن نیست، بلکه باید از درون و با احساسی عمیق آغاز شود. رقص در اینجا نماد نشانی از اتحاد با دو جهان (مادی و معنوی) و برخاستن از وجود واقعی خود است. به عبارت دیگر، رقصی که از درد و درون برمی‌خیزد، رقص حقیقی است.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: رقص واقعی این نیست که هر بار بی‌دلیل و بدون احساس بلند شوی و به حرکت درآیی، همان‌طور که غباری از زمین برمی‌خیزد.

رقص آن نبود که هر زمان برخیزی

بی درد چو گردی زمیان برخیزی

هوش مصنوعی: رقص واقعی زمانی است که از دنیای مادی فراتر بروی و از وجود و هویت خود فراتر روی.

رقص آن باشد کز دو جهان برخیزی

کز جان وجود خویشتن برخیزی

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده