اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة » شمارهٔ  ۹۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زین گونه که حال ماست ای بار خدای</p></div>
<div class="m2"><p>گر دست نگیری تو در آییم از پای</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>[یا] صبر کرامت کن و تسلیم و رضا</p></div>
<div class="m2"><p>یا صدمت قهر خویش ما را منمای</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۰۷

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۹۱

شمارهٔ  ۹۱

زین گونه که حال ماست ای بار خدای
گر دست نگیری تو در آییم از پای
یا صبر کرامت کن و تسلیم و رضا
یا صدمت قهر خویش ما را منمای

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند می‌خواهد که در شرایط سخت و دشوار به او کمک کند. او به دو حالت اشاره می‌کند: یکی اینکه خداوند دستش را بگیرد و از ناامیدی نجاتش دهد، و دیگری اینکه اگر قرار است بلایی به سرش بیاید، لااقل صبر و تسلیم در برابر قضا و قدرش را به او عطا کند تا از قهر خداوند دور بماند. این شعر بیانگر احساس نیاز انسان به یاری و حمایت الهی در زمان‌های سخت است.

شمارهٔ  ۸۹

شمارهٔ  ۹۰

هوش مصنوعی: ای پروردگار، با توجه به حال و وضعیت ما، اگر تو دست ما را نگیریم، به زودی به زمین خواهیم افتاد.

زین گونه که حال ماست ای بار خدای

گر دست نگیری تو در آییم از پای

هوش مصنوعی: یا با کرامت صبر کن و تسلیم و راضی باش، یا با خشمت ما را از خود دور نکن.

[یا] صبر کرامت کن و تسلیم و رضا

یا صدمت قهر خویش ما را منمای

شمارهٔ ۹۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده