اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة » شمارهٔ  ۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی باد تو آب و گل ما هیچ بود</p></div>
<div class="m2"><p>بی عشق تو جان و دل ما هیچ بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از ذکر تو یک نفس اگر وامانیم</p></div>
<div class="m2"><p>در هر دو جهان حاصل ما هیچ بود</p></div></div>

شاهد دل: رباعیات، ترجمهٔ برند مانوئل ویشر, پیتر لمبورن ویلسون - اوحدالدین کرمانی - تصویر ۱۲۱

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۸۹

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۴۰۲

شمارهٔ  ۷۳

بی باد تو آب و گل ما هیچ بود
بی عشق تو جان و دل ما هیچ بود
از ذکر تو یک نفس اگر وامانیم
در هر دو جهان حاصل ما هیچ بود

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به رابطه عمیق عشق و وجود انسان اشاره می‌کند. او می‌گوید که بدون عشق و یاد تو، زندگی و وجود ما هیچ ارزشی ندارد. حتی اگر لحظه‌ای از یاد تو دور باشیم، در این جهان و آن جهان نیز هیچ نخواهیم داشت. عشق تو برای ما همه چیز است.

شمارهٔ  ۷۱

شمارهٔ  ۷۲

هوش مصنوعی: بدون باد بهار، زندگی و وجود ما هیچ ارزشی ندارد. بدون عشق تو، جان و دل ما نیز هیچ و پوچ است.

بی باد تو آب و گل ما هیچ بود

بی عشق تو جان و دل ما هیچ بود

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه از یاد تو غافل شویم، در این دنیا و آن دنیا چیزی به دست نخواهیم آورد.

از ذکر تو یک نفس اگر وامانیم

در هر دو جهان حاصل ما هیچ بود

شمارهٔ ۷۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده