اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة » شمارهٔ  ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در سایهٔ رحمت تو خورشید شویم</p></div>
<div class="m2"><p>وز لطف تو نیکبخت جاوید شویم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جز لطف تو اومید نداریم دگر</p></div>
<div class="m2"><p>مپسند که از لطف تو نومید شویم</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۶۱

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۰۴

شمارهٔ  ۶۱

در سایه رحمت تو خورشید شویم
وز لطف تو نیکبخت جاوید شویم
جز لطف تو اومید نداریم دگر
مپسند که از لطف تو نومید شویم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند تقاضا دارد که به برکت رحمت و لطفش، او و دیگران را خوشبخت کند و امیدوار است که هیچ‌گاه از رحمت او ناامید نشوند. به طور کلی، احساس نیاز به رحمت و محبت الهی در این شعر به خوبی ابراز شده است.

شمارهٔ  ۵۹

شمارهٔ  ۶۰

هوش مصنوعی: در زیر سایهٔ رحمت تو، مثل خورشید درخشان می‌شویم و با لطف تو، به خوشبختی ابدی دست خواهیم یافت.

در سایهٔ رحمت تو خورشید شویم

وز لطف تو نیکبخت جاوید شویم

هوش مصنوعی: به جز محبت و لطف تو، به چیزی امیدوار نیستیم. بنابراین نپسند که از محبتت ناامید شویم.

جز لطف تو اومید نداریم دگر

مپسند که از لطف تو نومید شویم

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده