اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة » شمارهٔ  ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل گفت که ای جانِ من آن زهره کِراست</p></div>
<div class="m2"><p>کز خاکِ درِ تو توتیا یارد خواست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از ذات منزّهی و از عیب جدا</p></div>
<div class="m2"><p>تو پاکی و بر تو « قُلْ هُوَ اللَّهُ » گُواست</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۲۰

شمارهٔ  ۷

دل گفت که ای جان من آن زهره کراست
کز خاک در تو توتیا یارد خواست
از ذات منزهی و از عیب جدا
تو پاکی و بر تو  قل هو الله  گواست

هوش مصنوعی: دل می‌گوید که ای جان من، آن زهره کیست که از خاک بر تو زینت گیرد. تو از ذات پاک و عیب دوری، و پاکی تو خود شاهدی بر این است که «او الله» است.

شمارهٔ  ۵

شمارهٔ  ۶

هوش مصنوعی: دل گفت که ای جانِ من، آن ستاره‌ی درخشان که از خاکِ درِ تو به نور و زیبایی دست می‌یابد، کیست؟

دل گفت که ای جانِ من آن زهره کِراست

کز خاکِ درِ تو توتیا یارد خواست

هوش مصنوعی: تو از ذات پاک و بی‌عیب برخورداری و این صداقت به روشنی در کلام «قُلْ هُوَ اللَّهُ» نمایان است.

از ذات منزّهی و از عیب جدا

تو پاکی و بر تو « قُلْ هُوَ اللَّهُ » گُواست

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده