اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة » شمارهٔ  ۵۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یا رب به خودم هیچ نفس وامگذار</p></div>
<div class="m2"><p>بر من در طبع بوالهوس وامگذار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چند که بر درت کم از هیچ کسم</p></div>
<div class="m2"><p>از خویشتنم به هیچ کس وامگذار</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۱۱

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۱۰۴

شمارهٔ  ۵۹

یا رب به خودم هیچ نفس وامگذار
بر من در طبع بوالهوس وامگذار
هر چند که بر درت کم از هیچ کسم
از خویشتنم به هیچ کس وامگذار

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند درخواست می‌کند که حتی یک نفس هم به او واگذار نکند. او می‌گوید که با طبع وسوسه‌انگیز و خواسته‌های درونی‌اش، نمی‌خواهد به هیچ چیز غیر از خود خدا وابسته باشد، حتی اگر در درگاه خداوند به دیگران کمتر از هیچ ارزشی داشته باشد. خلاصه این که، شاعر خواهان استقلال و خودکفایی در ارتباط با خداست.

شمارهٔ  ۵۷

شمارهٔ  ۵۸

هوش مصنوعی: ای پروردگار، خواهش می‌کنم که هیچ نفسی به خودم واگذار نکنی و مرا به حال طبع بوالهوس واگذار نکن.

یا رب به خودم هیچ نفس وامگذار

بر من در طبع بوالهوس وامگذار

هوش مصنوعی: اگرچه در درگاه تو کسی به من اهمیت نمی‌دهد، اما از خودم چیزی را به کسی نده.

هر چند که بر درت کم از هیچ کسم

از خویشتنم به هیچ کس وامگذار

شمارهٔ ۵۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده