اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة » شمارهٔ  ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن را که دلش خانهٔ توحید بود</p></div>
<div class="m2"><p>در کون و مکان طالبِ تجرید بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وآن را که شب و روز بود بر درِ او</p></div>
<div class="m2"><p>شبها همه قدر و روزها عید بود</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 11420 - اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة » شمارهٔ  ۱۰

شاهد دل: رباعیات، ترجمهٔ برند مانوئل ویشر, پیتر لمبورن ویلسون - اوحدالدین کرمانی - تصویر ۱۵۱

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۶۹۱

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۹۹

شمارهٔ  ۱۱

آن را که دلش خانه توحید بود
در کون و مکان طالب تجرید بود
وآن را که شب و روز بود بر در او
شبها همه قدر و روزها عید بود

هوش مصنوعی: این اشعار به تمجید از افرادی می‌پردازد که دلشان در خانه توحید است و به دنبال روح‌انگاری و تجرد از دنیای مادی هستند. همچنین به کسانی اشاره می‌کند که در هر شب و روز در درگاه حق حضور دارند و شب‌ها را به عبادت و شب‌های قدر و روزها را به عید و سرور تبدیل می‌کنند. به‌طور کلی، مضمون این ابیات به ارزش والای توحید و عشق به خداوند اشاره دارد.

شمارهٔ  ۹

شمارهٔ  ۱۰

هوش مصنوعی: کسی که دلش سراسر محبت و اعتقاد به یگانگی خداوند است، در این دنیا و همه جا دنبال دوری از دنیای مادی و جستن معنای خالص و مجرد است.

آن را که دلش خانهٔ توحید بود

در کون و مکان طالبِ تجرید بود

هوش مصنوعی: کسی که هر شب و روز برای ورود به درگاه او تلاش می‌کند، شب‌ها به نور قدر و روزها را به عید می‌گذرانند.

وآن را که شب و روز بود بر درِ او

شبها همه قدر و روزها عید بود

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده