عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۹۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشق آمد و از مژدهٔ غم شادم کرد</p></div>
<div class="m2"><p>وز بندگی عافیت آزادم کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر موی مرا به یک جهان درد آراست</p></div>
<div class="m2"><p>چندان که خراب بودم آبادم کرد</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۹۸

عشق آمد و از مژده غم شادم کرد
وز بندگی عافیت آزادم کرد
هر موی مرا به یک جهان درد آراست
چندان که خراب بودم آبادم کرد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که عشق باعث شادی او شده و از مشکلات و نگرانی‌هایش رهایی یافته است. هر درد و رنجی که او داشته، به نوعی به زندگی‌اش معنا بخشیده و او را از خرابی به آبادانی رسانده است. در واقع، عشق، او را از بندگی عافیت آزاد کرده و به او روح و زندگی بخشیده است.

رباعی شمارهٔ ۹۶

رباعی شمارهٔ ۹۷

هوش مصنوعی: عشق به سراغم آمد و خبرهای غمناک را برایم خوشایند کرد، و از قید و بند زندگی راحتی، مرا رها ساخت.

عشق آمد و از مژدهٔ غم شادم کرد

وز بندگی عافیت آزادم کرد

هوش مصنوعی: هر یک از موهای من باعث شده‌اند که دردی بزرگ به وجود بیاید، به‌طوری‌که در حالی که غمگین و ویران بودم، اکنون دوباره سرزنده و آباد شده‌ام.

هر موی مرا به یک جهان درد آراست

چندان که خراب بودم آبادم کرد

رباعی شمارهٔ ۹۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده