عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۹۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عرفی دل و طبع تو ستمگار مباد</p></div>
<div class="m2"><p>نیش تو به سینهٔ کس کار مباد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شیرین منشان جلوه کنندت به ضمیر</p></div>
<div class="m2"><p>این چشمهٔ نوش نیشتر زار مباد</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۹۳

عرفی دل و طبع تو ستمگار مباد
نیش تو به سینه کس کار مباد
شیرین منشان جلوه کنندت به ضمیر
این چشمه نوش نیشتر زار مباد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از درد و رنج ناشی از عشق سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که دل و طبع معشوقش بر دیگران سخت نگیرد. او می‌خواهد که ستم و زخم‌های عشقی به کسی نرسد و عشق او به شکل شیرینی جلوه‌گر باشد، نه به صورت نیش و آزار. در واقع، شعر بیانگر longing برای یک عشق خالص و بدون آزار است.

رباعی شمارهٔ ۹۱

رباعی شمارهٔ ۹۲

هوش مصنوعی: دل و طبیعت تو نباید باعث آزار و اذیت کسی شود، و اینکه سخنان تند و گزنده‌ات به کسی آسیب برساند، جایز نیست.

عرفی دل و طبع تو ستمگار مباد

نیش تو به سینهٔ کس کار مباد

هوش مصنوعی: عزیزان من، همچون زیبایی‌های شیرین، درون رازی پنهان دارند و امیدوارم که تیر زهرآگین افراد بدخواه به شما نرسد.

شیرین منشان جلوه کنندت به ضمیر

این چشمهٔ نوش نیشتر زار مباد

رباعی شمارهٔ ۹۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده