عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۸۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شوخی که ز خنده چشمهٔ نوش شود</p></div>
<div class="m2"><p>خورشید به سایه اش هم آغوش شود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خندید و کرشمه کرد و از خود رفتم</p></div>
<div class="m2"><p>آری دو شیرابه زود بیهوش شود</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۸۲

شوخی که ز خنده چشمه نوش شود
خورشید به سایه اش هم آغوش شود
خندید و کرشمه کرد و از خود رفتم
آری دو شیرابه زود بیهوش شود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت خنده و نگاه خود اشاره می‌کند. خنده‌ای که به اندازه‌ای دلربا و شورانگیز است که حتی خورشید هم به آن سایه‌اش نزدیک می‌شود. شاعر از احساس سرخوشی و غرق شدن در زیبایی توصیف می‌کند و به تاثیر عمیق و بلافاصله خنده و کرشمه بر روی خودش اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر بیان می‌کند که این احساسات به حدی قوی و شگفت‌انگیز هستند که به زودی او را بیهوش می‌کنند.

رباعی شمارهٔ ۸۰

رباعی شمارهٔ ۸۱

هوش مصنوعی: اگر بخندی، خوشی و شادابی به قلبت می‌رسد و حتی در سایه‌ها نیز می‌توانی احساس گرما و نزدیکی به زندگی را تجربه کنی.

شوخی که ز خنده چشمهٔ نوش شود

خورشید به سایه اش هم آغوش شود

هوش مصنوعی: او خندید و با ناز و کرشمه رفتار کرد و من به شدت تحت تأثیر قرار گرفتم. بله، حتی دو قطره عشق هم می‌تواند انسان را سریعاً بی‌هوش کند.

خندید و کرشمه کرد و از خود رفتم

آری دو شیرابه زود بیهوش شود

رباعی شمارهٔ ۸۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده