عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این لاله که با داغ الست آمده است</p></div>
<div class="m2"><p>پژمرده و سینه چاک و مست آمده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پژمردگی اش رواست که از باغ ازل</p></div>
<div class="m2"><p>تا شهر غمت دست به دست آمده است</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۴۳

این لاله که با داغ الست آمده است
پژمرده و سینه چاک و مست آمده است
پژمردگی اش رواست که از باغ ازل
تا شهر غمت دست به دست آمده است

هوش مصنوعی: این شعر درباره لاله‌ای است که به خاطر غم و داغی که دارد پژمرده و زخم‌خورده است. لاله که نماد زیبایی و عشق است، نشان‌دهنده حسرت و غم ناشی از جدایی یا فقدان است و این پژمردگی او به خاطر ارتباطش با باغ ازل، به معنای عالم قدیم و عشق ازلی‌اش، است.

رباعی شمارهٔ ۴۱

رباعی شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: این لاله که در اثر درد و رنج به وجود آمده، پژمرده و دلشکسته است و حالتی سرمست و بی‌خود دارد.

این لاله که با داغ الست آمده است

پژمرده و سینه چاک و مست آمده است

هوش مصنوعی: پژمردگی او قابل قبول است، زیرا از زمان آغاز آفرینش تا به امروز، غم تو به او منتقل شده است.

پژمردگی اش رواست که از باغ ازل

تا شهر غمت دست به دست آمده است

رباعی شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده