عرفیرباعی شمارهٔ ۲
ای کرده زبون، ناز شجاع تو، مرا
افکنده به صد رنج، نزاغ تو، مرا
تا خیزم و آیمت در آغوش اجل
گشست است به تکلیف وداع تو مرا
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: الف. رسته
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای کرده زبون، ناز شجاع تو، مرا
افکنده به صد رنج، نزاغ تو، مرا
هوش مصنوعی: ای زبان رنجیده، ناز و شجاعت تو باعث شده که من به هزار درد مبتلا شوم.
تا خیزم و آیمت در آغوش اجل
گشست است به تکلیف وداع تو مرا
هوش مصنوعی: این شعر به احساس وداع و جدایی اشاره دارد. گویا شاعر با دردی عمیق و ملایمت از لحظه‌ی خداحافظی صحبت می‌کند. او در حال آماده شدن برای جدایی است و این جدایی را به عنوان یک وظیفه و تکلیف می‌بیند که باید با آن روبرو شود، حتی اگر این وداع به معنای ورود به دورانی جدید یا فرصتی برای تغییر باشد. در اینجا، مفهوم مرگ یا گذر به مرحله‌ای دیگر با نزدیکی و اتحاد به تصویر کشیده شده است.
حاشیه ها
1391/01/01 00:04
منصور
با سلام
به نظر میرسد شکل صحیح رباعی اینگونه باشد:
ای کرده زبون، ناز شجاع تو، مرا
افکنده به صد رنج، نزاع تو، مرا
تا خیزم و آیمت در آغوش،اجل
گشت است به تکلیف ، وداع تو، مرا