عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عرفی که همیشه در سلامت رو داشت</p></div>
<div class="m2"><p>دیدم که عجب جای از آن بد خو داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صد بیشهٔ شعله داشت در هر بن مو</p></div>
<div class="m2"><p>صد خوشهٔ ناله بر سر هر مو داشت</p></div></div>

کلیات عرفی شیرازی ـ ج ۱ (غزلیات) بر اساس نسخه‌های ابوالقاسم سراجا اصفهانی و محمدصادق ناظم تبریزی به کوشش و تصحیح پرفسور محمدولی الحق انصاری - جمال الدین محمد عرفی شیرازی - تصویر ۱۱۶

رباعی شمارهٔ ۱۸

عرفی که همیشه در سلامت رو داشت
دیدم که عجب جای از آن بد خو داشت
صد بیشه شعله داشت در هر بن مو
صد خوشه ناله بر سر هر مو داشت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت کسی اشاره می‌کند که به نظر او همواره در سلامت و نیکی بوده است. او متوجه می‌شود که این فرد در دل خود، عواطف عمیق و دردهایی پنهان دارد. شاعر با توصیفی از موهای او به شکل شعلۀ آتش و ناله‌های دلbroken بر سر هر کدام از آن‌ها، نشان می‌دهد که زیبایی ظاهری نمی‌تواند خالی از غم و مشکلات درونی باشد.

رباعی شمارهٔ ۱۶

رباعی شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: شخصی را دیدم که همیشه در حالتی خوب و سلامت بود، اما جالب اینجاست که در درونش، حالتی ناخوشایند و بدی داشت.

عرفی که همیشه در سلامت رو داشت

دیدم که عجب جای از آن بد خو داشت

هوش مصنوعی: در هر دسته مو، شعله‌های بسیاری وجود داشت و بر سر هر مو، ناله‌های زیبایی مانند خوشه‌ها دیده می‌شد.

صد بیشهٔ شعله داشت در هر بن مو

صد خوشهٔ ناله بر سر هر مو داشت

رباعی شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها