عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۱۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عرفی نه مرا حاصل کان می باید</p></div>
<div class="m2"><p>محصول زمین و آسمان می باید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن کو به قناعت مثل آید، او را</p></div>
<div class="m2"><p>گر هیچ نه، گنج شایگان می باید</p></div></div>

کلیات عرفی شیرازی ـ ج ۱ (غزلیات) بر اساس نسخه‌های ابوالقاسم سراجا اصفهانی و محمدصادق ناظم تبریزی به کوشش و تصحیح پرفسور محمدولی الحق انصاری - جمال الدین محمد عرفی شیرازی - تصویر ۶۳

رباعی شمارهٔ ۱۲۲

عرفی نه مرا حاصل کان می باید
محصول زمین و آسمان می باید
آن کو به قناعت مثل آید او را
گر هیچ نه گنج شایگان می باید

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر بیان می‌کند که برای دستیابی به حقیقت و حاصل زندگی، باید به دنبال دستاوردهای عالی و نیکو از زمین و آسمان باشیم. او تأکید می‌کند که فردی که قناعت را به عنوان ویژگی خود بپذیرد، حتی اگر گنج و ثروت زیادی نداشته باشد، در حقیقت به چیزی ارزشمند دست یافته است. در واقع، قناعت و رضایت از آنچه داریم، خود ثروتی بزرگ محسوب می‌شود.

رباعی شمارهٔ ۱۲۰

رباعی شمارهٔ ۱۲۱

هوش مصنوعی: من از دنیا چیز ویژه‌ای به دست نیاورده‌ام، زیرا برای رسیدن به موفقیت، باید هم از منابع زمین و هم از آسمان بهره‌مند شد.

عرفی نه مرا حاصل کان می باید

محصول زمین و آسمان می باید

هوش مصنوعی: آن کس که قناعت کند و به کم‌توجه باشد، اگر هیچ ثروتی هم نداشته باشد، در حقیقت او باید مانند انسان‌های بزرگ و ثروتمند زندگی کند.

آن کو به قناعت مثل آید، او را

گر هیچ نه، گنج شایگان می باید

رباعی شمارهٔ ۱۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده