عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۱۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عرفی همه بود رنگ، بی گفت و شنید</p></div>
<div class="m2"><p>سوداگر معصیت بدین مایه که دید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زین گونه متاع ها که من می بینم</p></div>
<div class="m2"><p>بر بند که ناگشوده خواهند خرید</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۱۴

عرفی همه بود رنگ بی گفت و شنید
سوداگر معصیت بدین مایه که دید
زین گونه متاع ها که من می بینم
بر بند که ناگشوده خواهند خرید

هوش مصنوعی: این متن از عرفی دربارهٔ بازاری صحبت می‌کند که همه چیز در آن بی‌گفت‌وگو و بی‌شنید است. او به سوداگران معصیت اشاره می‌کند که به تجارت گناه مشغولند و این نوع کالاها را به گونه‌ای می‌بینند که احتمالاً هرگز فراموش نخواهند کرد. به طور کلی، موضوع شعر به نقد وضعیت اجتماعی و اخلاقی مرتبط است.

رباعی شمارهٔ ۱۱۲

رباعی شمارهٔ ۱۱۳

هوش مصنوعی: عرفی در اینجا اشاره به این دارد که تمام وجود انسان‌ها تحت تاثیر ظاهر و رنگ‌هاست. بدون نیاز به گفت‌وگو یا شنیدن، انسان‌ها به قدری به معصیت و گناهان رنگ می‌بخشند که نتیجه آن برای آنان روشن است. به عبارتی، اثرات رفتار و گناهان آن‌ها به وضوح نمایان است.

عرفی همه بود رنگ، بی گفت و شنید

سوداگر معصیت بدین مایه که دید

هوش مصنوعی: متاع‌هایی که من می‌بینم، در واقع خریداران آن‌ها به این موضوع توجه ندارند که این کالاها باید به درستی بررسی و ارزیابی شوند.

زین گونه متاع ها که من می بینم

بر بند که ناگشوده خواهند خرید

رباعی شمارهٔ ۱۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده